De onderzoeken

De afgelopen jaren heeft het urologisch onderzoek in het Amsterdam UMC zich voornamelijk gericht op het aan de ene kant beter vinden van kanker en aan de andere kant het beter behandelen van kanker. De stappen die we hierin maken, en hebben gemaakt, hebben voor veel extra inzicht gezorgd en zijn de basis geweest van nieuwe ideeën om prostaat-, blaas-, en nierkanker niet alleen beter, maar ook sneller te kunnen behandelen.

Naast diagnostiek wordt er door ons team ook veel onderzoek gedaan naar nieuwe behandelmethoden. Ook hierbij spelen slimme naalden een rol. Behandelnaalden kunnen bijvoorbeeld door de huid in de tumor geplaatst worden met minimale schade voor de andere omliggende weefsels. Vervolgens kunnen we tumoren bijvoorbeeld door middel van elektrische pulsen of bevriezing aanpakken.

Sinds begin 2018 doe ik, met steun van Cure for Cancer, onderzoek aan ‘The Brady Urological Institute’ in het Johns Hopkins ziekenhuis in Baltimore. Naast het vergroten van de kennis over urologische kanker in het lab, vinden wij het belangrijk een brug te slaan naar de dagelijkse patiëntenzorg. Bijvoorbeeld door het onderzoeken van nieuwe biomarkers. In het algemeen is een biomarker een stofje dat informatie kan geven over de aanwezigheid van ziekte, de ernst van ziekte of het effect van een behandeling.
Eén van de biomarkers waarnaar we onderzoek doen zijn extracellulaire blaasjes (EVs). Deze ‘blaasjes’ bevatten de informatie van de tumorcellen, die ons mogelijk kunnen helpen bij de diagnostiek en behandeling van mensen met nierkanker.

Sinds eind 2018 doe ik onderzoek naar blaaskanker. Mijn onderzoek richt zich op nieuwe behandelmogelijkheden om het terugkeren van blaastumoren te voorkomen. In het laboratorium werk ik met blaaskankercellen en microscopie waarbij we het effect van verhitting door middel van elektromagnetische golven op individuele cellen onderzoeken met of zonder combinatie met medicijnen. Dit zou als hulpmiddel bij blaasspoelingen kunnen worden gebruikt of een op zichzelf staande behandeloptie zijn.
Daarnaast voeren we in meerdere ziekenhuizen in Nederland een studie uit waarbij we de rol van Metformine (gebruikt bij behandeling van suikerziekte) bij mensen met blaaskanker onderzoeken. Met deze studies hopen we de beschikbare behandelingen van blaaskanker uit te breiden en het risico op recidieven, een hernieuwde optreden van de ziekte, te verkleinen.

Laser ablatie therapie is een interessante en in studieverband opkomende techniek voor behandeling van prostaatkanker. Sinds maart 2019 doe ik onderzoek naar de effectiviteit van laser ablatie therapie bij lokale prostaatkanker. Deze therapie kan een belangrijke plek gaan innemen binnen de mogelijke behandelopties van prostaatkanker, met name omdat deze behandeling echt minimaal invasief zou zijn bij kleine prostaattumoren. Het kan namelijk onder plaatselijke verdoving verricht worden.
Met deze studie hopen we de beschikbare behandelingen van prostaatkanker verder uit te breiden en het risico op bijwerkingen en het her-optreden van prostaatkanker te verminderen. Echter voordat deze nieuwe techniek kan worden toegepast, zullen er eerst een aantal basale onderzoeken dienen plaats te vinden en daar houd ik me mee bezig.

Binnen mijn promotietraject kijk ik naar blaaskanker, de opsporing (diagnostiek) en de behandeling hiervan.
Blaaskanker is een rotziekte. Het wordt vaak pas in een laat stadium opgemerkt en de tumor moet vrijwel altijd worden verwijderd via een kijkoperatie onder narcose. Ondanks het verwijderen van de tumor komt deze helaas vaak terug en moeten mensen meerdere operaties en aanvullende behandelingen ondergaan. Daarom kijken wij in het Amsterdam UMC naar een nieuwe beeldvormende techniek genaamd confocale laser endomicroscopie. Dit is een techniek waarbij door middel van microscopische beelden een afwijking al in het lichaam (blaas) kan worden beoordeeld. Deze techniek kan al op de polikliniek worden toegepast. Als wij eerder weten of de tumor goedaardig of kwaadaardig is kunnen wij daar gerichter actie op ondernemen en zouden potentieel minder mensen een operatie hoeven ondergaan.

Sinds april 2020 mag ik binnen mijn promotietraject in het Amsterdam UMC, met steun van Stichting Cure for Cancer, onderzoek doen naar kanker van de urineleider en het nierbekken. Kanker van de urineleider en het nierbekken is een relatief weinig voorkomende aandoening, waarbij er grofweg twee behandelingen bestaan. Een nier-sparende kijkoperatie in de urineleider, ook wel endoscopische behandeling genoemd; en een operatie waarbij de nier en de urineleider worden verwijderd. Het grote voordeel van een endoscopische behandeling boven het verwijderen van de gehele nier en urineleider is dat de nierfunctie behouden blijft. Het nadeel is dat de kanker kan terugkomen in de behandelde nier en dat er een kans is dat de tumor ook groeit en eventueel uitbreidt of uitzaait. Eerder werd er gedacht dat endoscopische behandeling vooral geschikt was voor mensen met veel aandoeningen die een verwijdering van de nier mogelijk niet aankonden. Tegenwoordig schuift deze grens steeds meer op en worden er steeds meer mensen behandeld middels de minder ingrijpende endoscopische behandeling. Omdat deze vorm van kanker weinig voorkomt is er ook nog weinig wetenschappelijk onderzoek naar gedaan. Er is daarom meer en beter onderzoek nodig om erachter te komen welke behandeling geschikt is voor de patiënt als individu.